Internet overvoert mensen met informatie. Die is niet altijd objectief en zorgt voor keuzestress. Maar wie goed kijkt, weet de juiste bronnen te vinden.
Tekst: Henry J. Meijer
Mijn ouders hadden zich in 1974 door een gehaaide colporteur de Winkler Prins Encyclopedie laten aansmeren. Het waren zo’n 20 kloeke delen, gebonden in bruin nep leer. Ik denk dat ze bij elkaar meer dan 1.000 gulden (€453) hebben gekost. Je ziet ze nu nog weleens voor een habbekrats bij een kringloopwinkel staan. Mijn ouders hadden zich waarschijnlijk laten overhalen met het argument dat het naslagwerk dringend gewenst was voor de ontwikkeling van de kinderen en daar wil je als verantwoordelijke ouders natuurlijk niet op bezuinigen. Al die kilo’s papier waren eigenlijk weggegooid geld, omdat er nauwelijks in werd gekeken. Tegenwoordig heb je geen encyclopedieën meer nodig, omdat je online alles kunt vinden. Voor toegang volstaat een mobiele telefoon. In welk jaar Columbus Amerika ontdekte, wat de beursanalisten van het aandeel Microsoft vinden, je hebt het in luttele seconden op je scherm.
Meer weten is niet beter
Natuurlijk worden we slimmer van al die gratis informatie. Maar er moet ook kanttekening bij. Meer informatie leidt niet automatisch tot betere beslissingen. Zo waren er mensen slachtoffer geworden van beleggingsfraude. Op het internet zagen zij een indrukwekkende trackrecord, allemaal positieve aanbevelingen en een foto van de oprichter in een Maserati. Dat vonden ze het summum van betrouwbaarheid. De nodige waarschuwingen online waren minder aansprekend. Het vergt de nodige inspanning en intelligentie om informatie te duiden. Iemand met een gezonde dosis argwaan bedenkt in zo’n geval dat ook maffiosi in Maserati’s rijden, de auto misschien gehuurd is, of erbij gefotoshopt.
Online vind je veel informatie, maar die is vaak gekleurd en levert keuzestress op
Gekleurde informatie
Veel informatie is gekleurd door de belangen van de verspreiders daarvan. Zo zal een Volvo-dealer nooit zeggen dat je beter een Kia kunt kopen. En propageert de adviseur van de bank niet het beleggen in vastgoed. Dat geldt ook voor de meeste informatie op websites en zoekmachines. Partijen die het meeste betalen, komen het hoogste op de trefferlijst van Google. Zo kan de slotenmaker op nummer 1 iemand zijn die met grof geweld het slot open boort en je tot Sint Juttemis laat wachten op een vervangend slot. Uiteraard moet er wel eerst even €350 worden gepind voor de voorrijkosten en reeds geleverde service.
Stress door te veel informatie
Het is een bekend verschijnsel dat te veel informatie tot besluiteloosheid en stress leidt. Mensen staan door social media de hele dag aan en dat is niet gezond. Onze hersenen kunnen het allemaal niet verwerken. Zo zal een woningzoeker een betere keuze maken als hij uit 10 objecten kan kiezen in plaats van 100. Op internet uitzoeken welke elektrische auto de beste is? Succes! Lastig is ook dat de een dit beweert en de ander dat. Op het internet vind je tal van lijstjes van beste aanbieders, de beste levensverzekering, de beste hypotheek et cetera. Maar hoe onafhankelijk zijn die sites? Door wie worden ze betaald?
Belangrijke rol voor ouders
Mijn ouders betaalden meer dan 1.000 gulden voor een encyclopedie met objectieve informatie. Ouders van nu moeten hun kinderen leren op een verantwoorde manier met oneindig veel gratis informatie om te gaan. Dat is waarlijk geen geringe opgave. Uiteindelijk zul je toch ergens op af moeten gaan, want anders kom je ook nergens. Daarom is het goed dat er ook nog bronnen zijn wier integriteit buiten iedere twijfel is verheven en die je blindelings kunt vertrouwen. Als het om geldzaken gaat, is dat FiscAlert.
drs. H.J. Meijer is mede-eigenaar van FiscAlert