In 1997 beantwoordde ik aan de helpdesk vragen van abonnees van FiscAlert. In die tijd wilde iedereen opeens beleggen en daarover kwamen dan ook de nodige vragen. Zo in de trant van ik heb €100.000 spaargeld, moet ik dat beleggen? Dat zijn van die vragen waar je eigenlijk geen antwoord op kunt geven. Mijn advies was dan vaak doe maar de helft; de helft aanhouden op de veilige spaarrekening en de andere helft beleggen. Of iemand twijfelde of hij het voor de schenkbelasting vrijgestelde bedrag aan zijn kinderen moest schenken ter besparing van toekomstige erfbelasting. Niemand verplicht je om de hele vrijstelling te benutten. Je kan ook de helft doen. Die adviezen van doe maar de helft bleken verrassend vaak in goede aarde te vallen.
In onderhandelingen en geschilbeslechting zie je dat ook vaak. A claimt €20.000 van B vanwege door B veroorzaakte schade. Dat vindt A tenminste, terwijl B stelt dat A niet de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen heeft genomen en het dus zijn eigen schuld is. Ze komen er niet uit totdat iemand met een salomonsoordeel komt: deel het verschil en maakt er €10.000 van.
Laatst was ik betrokken bij een echtscheiding. Het gezamenlijke eigendom moest worden verdeeld. Mevrouw vond dat ze recht had op €100.000, terwijl mijnheer niet verder wilde gaan dan €20.000. Hoeveel was het huis dat bij mijnheer bleef nou precies waard? Het advies om het verschil te delen, werkte helaas niet. Mijnheer wist best dat zijn aanbod niet redelijk was. Het delen van het verschil werkt alleen als beide partijen enige mate van redelijkheid betrachten en de wil hebben er samen uit te komen. Een verstandige ondernemer is bij een geschil met een klant al snel bereid water bij de wijn te doen om te voorkomen dat hij die klant kwijtraakt. Bij een echtscheiding is het misschien juist de bedoeling dat je elkaar kwijtraakt. Maar als er kinderen in het spel zijn, moet je echt proberen er in redelijkheid uit te komen.