Al snel stuit ik op de brochure waarin het beleggingsbeleid summier wordt uitgelegd. Het geld van beleggers wordt door het Amerikaanse Capstone gebruikt voor handelsfinanciering, waarbij productieorders voor merkartikelen worden voorgefinancierd. Zodra de artikelen zijn gemaakt en uitgeleverd aan de eindafnemers, wordt de voorfinanciering weer afbetaald. Daar maakt Capstone zijn marge. Het gaat met name om luxegoederen en merkkleding die in Azië gemaakt worden voor Amerikaanse opdrachtgevers.
Een tweede bron van rendement is factoring. Daarbij koopt Capstone onbetaalde facturen tegen een korting en incasseert vervolgens het factuurbedrag. Het verschil tussen de betaling op de factuur en de prijs die is betaald vormt bij deze tweede strategie de marge voor Capstone. Beide activiteiten zijn niet zonder risico en worden al vele jaren aangeboden door banken en financiële instellingen. Ik moet flink zoeken om Capstone te vinden op het wereldwijde web. Uiteindelijk stuit ik op Capstone Credit Group en vindt ook een interview met de directeur. Die vertelt dat zij de financieringsklanten bedienen waar de banken afscheid van hebben genomen. Dat zegt wel iets over de kwaliteit van de klanten.