Wie spreiding zoekt, heeft met deze titel (zie www.vaneck.com/ucits/etf/equity/moat/overview) in één klap tussen de 40 en 80 Amerikaanse largecap-aandelen in portefeuille (momenteel 46). Maar waarom de term ‘moat’, wat Engels is voor ‘slotgracht’? Welnu, er wordt gekeken naar de competitieve voordelen èn koerswaarderingen die de geselecteerde bedrijven bescherming bieden ten opzichte van concurrenten of in tijden van minder voorspoed. Denk aan kostenvoordelen (een voorbeeld: supermarktketen Walmart kan door de grootte flinke kortingen bedingen bij de inkoop) of het zogenaamde ‘netwerkeffect’ (een voorbeeld: creditcardbedrijf Visa profiteert ervan als steeds meer winkeliers hun kaart accepteren). Ook kijkt men naar schaalgrootte, immateriële activa (het hebben van bijzondere patenten of octrooien) of switching costs (een voorbeeld: als je eenmaal klant bent van Stryker, die medische apparatuur en orthopedische implantaten maakt, zul je niet zo snel wisselen; dat kost tijd en dus geld).
De grootste beleggingen zijn Jones Lang LaSalle (2,91%), KLA-Tencor (2,85%), Starbucks (2,80%), General Mills (2,79%) en Intel (2,74%). Sinds de oprichting in oktober 2016 weet dit ETF de benchmark (de Morningstar Wide Moat Focus Index) op een haar na te volgen. Echter, de onderliggende index bestaat langer dan deze ETF. Wordt de performance van deze benchmark afgezet tegen de S&P 500, dan ontstaat een groot verschil. Sinds 2007: 234,3% versus 121,7% in het voordeel van de moat-benchmark. De moat-aanpak loont dus. De lopende kosten bedragen 0,49% per jaar en de koers-winstverhouding is 17,50 (tegen 20 van S&P 500).